“Nigdziebądź” Niel Gaiman

Kolejna książka Niela Gaimana, w której przenicowuje, czy też wykorzystuje popularne w kulturze masowej tropy tworząc dość lekką choć jednocześnie wciągającą książkę. Główny bohater jest pochodzącym z prowincji urzędnikiem pracującym w londyńskim City. Ma niezbyt pasjonującą pracę oraz narzeczoną, bardzo ładną lecz o wyjątkowo paskudnym charakterze. Nie mniej wydaje się całkiem zadowolony z życia w którym nie dzieje się nic szczególnego, przynajmniej do momentu gdy na ulicy spotyka tajemniczą ranną dziewczynę. Wbrew woli swojej narzeczonej postanawia pomóc nieznajomej, nie zdając sobie sprawy z tego, co na siebie sprowadza...
Nieznajoma dziewczyna jest mieszkanką Londynu Pod - miasta znajdującego się pod właściwym Londynem, zamieszkanego głównie przez ludzi powszechnie uważanych za bezdomnych, lub meneli, w którym ludzie rządzeni są przez inteligentne i rozmowne szczury.
Udzielając schronienia nieznajomej, główny bohater staje na drodze podążającym za nią mordercą, i prawdopodobnie (?) przez nich traci swoją tożsamość, mieszkanie i narzeczoną. Próbując to wszystko odzyskać musi zejść do podziemnego miasta.
"Nigdziebąć" moim osobistym zdaniem jest książką nieco słabszą od "Księgi cmentarnej" - zwłaszcza jeśli chodzi o zakończenie, jednak ci, którzy lubią taką nie do końca typową fantastykę, zwłaszcza fantastykę miejską będą zadowoleni, ba.. nawet może usatysfakcjonowani po przeczytaniu tej powieści.

“Księga Cmentarna” Niel Gaiman

Księga Cmentarna Niela Gaimana jest bardzo podobna do wszystkich innych książek tego autora, lub może raczej - do wszystkich książek które przeczytałem, a nie było tego zbyt wiele. Jedna jednak cecha je łączy, Gaiman przeważnie wykorzystuje jakiś znany w literaturze, czy kulturze motyw przedstawiając go w zupełnie innym świetle - tak jest również w tym wypadku.
Księga Cmentarna, pomimo dość mrocznego tytułu jest książką skierowaną głównie do dzieci. Jest to opowieść o dorastaniu głównego bohatera, który po stracie, w dość tragicznych okolicznościach rodziców, znajduję nowy na - wiem - to bardzo tani chwyt, ale trzy kropki w tym miejscu na prawdę bardzo pasują tak więc: na ... starym cmentarzu, zostaje bowiem przygarnięty przez zamieszkujące go duchy dawnych mieszkańców pobliskiego miasteczka. Tam dorasta pod opieką przyjaznych, choć nieco ekscentrycznych duchów, oraz niejakiego Siliasa, który co prawda nie jest martwy, nie jest jednak również żywy. Po pewnym czasie okazuje się również, że mordercy rodziny Nika nie zapomnieli o nie do końca wypełnionym zadaniu...
Sama książka, co dość nie typowe w dzisiejszych czasach jest na prawdę ładnie wydana. Ładny papier i dobrze dobrana czcionka, żeby nie zapomnieć tutaj o ilustracjach - to wszystko (oprócz samej treści oczywiście) sprawia że książkę tą czyta się na prawdę z przyjemnością..