"Lux perpetua" Andrzej Sapkowski

"Lux perpetua" o ostatnia cyklu książek poświęconych wojnom husyckim.  W odróżnieniu od wcześniejszych, to znaczy "Narrenttrum" i  "Bożych Wojowników", akcja rozbija się tutaj na wiele wątków, Sapkowski, podobnie jak ostatnich tomach "Wiedźmina" stosuje również liczne inwersje czasowe. Mnie to osobiście nie przeszkadzało, ale trzeba powiedzieć że lekturę to trochę utrudnia.

Wydaje mi się że książka jest nieco ciekawsza od "Bożych wojowników", w których właściwie były same bitwy i rzezie, nie zawsze w tej kolejności. Pojawia się w niej więcej znajomych bohaterów, oraz kilku nowych, wiele wątków zostaje rozwiązanych, chociaż jednak nie wszystkie, całkowicie. Co do zakończenia - to jak na wstępie wspomina sam narrator - nie jest ono dobre, chociaż nie rozczarowuje, tak jak w przypadku wyżej wspomnianego Wiedźmina.

Jeśli miałbym podsumować  cały cykl to chyba najbardziej podobał mi się pierwszy tom, może dlatego że go wysłuchałem.